Hang jij zelf wel eens een Zwaard van Damocles boven je hoofd?
Onlangs zat ik in de auto en... ja hoor!
Er kwam er weer eentje langs op de radio.
Zo’n oneliner waar men in onze cultuur massaal voor applaudisseert.
Maar die, als je er goed naar durft te kijken, onzinnig is.
“Pressure makes diamonds and hard work pays off”
Dat hoorde ik Danny Vera vol overgave zingen.
De DJ en zijn side-kick waren het er ook over eens: “Onder druk komen de echte mooie prestaties naar boven en kun je pas echt genieten van het zwoegen en ploeteren wat eraan voorafgaat.”
Het opleggen van druk om iets te bereiken, waardoor we onszelf uitputten met streven en strijden, is een fenomeen dat we elkaar al eeuwenlang voeren en leren.
We leggen het vaak (onbewust) ook onszelf op.
Want met het hebben van een flinke portie ‘Skin in the Game’ zou je jezelf namelijk tot het uiterste kunnen bewegen. Dé manier bij uitstek om resultaten te boeken.
Met ‘Skin in the Game’ bedoel ik dat je betrokkenheid wordt afgemeten aan de hoeveelheid pijn die je lijdt als het niet lukt.
Iets riskeren dus.
Tijd, energie, reputatie en/of geld op het spel zetten.
Of nog beter en stoerder: ‘alles in de waagschaal leggen’ voor een eindpunt of droom.
Want – zo wordt ons vaak het idee verkocht- wie echt betrokken is bij het behalen van een doel, draagt ook de risico’s en het verlies als het niet lukt.
Meer dan 2 decennia terug, geloofde ik daar als startend ondernemer helemaal in.
Er kwamen namelijk veel voorbeeldgoeroes voorbij met hun succesverhaal.
Hoe ze hun nek uitstaken en hoe ze al doorbijtend en ploeterend succesvol werden.
Ik wilde me ook graag succesvol voelen, dus leek het logisch om dat te geloven.
Als was het maar voor een deel.
Geloven in uitspraken als:
“Pas als je je nek uitsteekt, tel je mee als ondernemer.”
“Grotere risico’s brengen grotere beloningen.”
“Zorg voor een stok achter de deur anders blijf je niet groeien en kom je er niet!”
“Een ondernemer is nou eenmaal bereid om alles te doen om succesvol te zijn.”
(NB Dit soort regels zijn er niet alleen voor ondernemers, zie verderop in dit artikel)
Zo heb ik heb wel eens grote investeringen gedaan die dan de functie kregen van ‘stok achter de deur’; ik zou alles in het werk stellen en het gaan fixen om er resultaat uit te halen.
Ik ‘moest’ dan wel, want die investering haal je er als goed ondernemer uiteraard dik en dubbel uit. En verliezen was ook geen optie in mijn hoofd, want dat zou mijn reputatie schaden en business kosten. Dus ging nagenoeg alle aandacht en energie hier naartoe.
Dit klemzetten van mezelf heeft echt wel eens tot een mooi resultaat geleid. Als het moet kan ik namelijk lang doorbijten.
En heel eerlijk; ik was best ook eventjes blij en trots dat ik op de eindstreep aankwam (een bepaalde topomzet halen in mijn bedrijf bijvoorbeeld).
Dit moest dus dé manier zijn om iets te bereiken, althans dat geloofde ik nog sterker dan voorheen, want ik had het zojuist aan mezelf bewezen!
Het leidde echter ook tot uitputting.
Tot lusteloosheid.
En uiteindelijk ook leegte en tegenzin.
(Moest je die ploetercyclus werkelijk telkens herhalen als je wilde groeien als ondernemer…?)
Gevolgd door verlies van creativiteit en productiviteit.
Voldoening?
Dat woord leek niet eens meer te bestaan.
Op een gegeven moment was ik gewoon niet meer vooruit te branden.
Dan loopt het uiteraard minder goed met de business dus gooide ik daar nog flink wat vette zelftwijfel overheen.
Vandaag de dag weet ik dat dat allemaal rode vlaggen zijn.
Dat ik bezig was met zaken die niet of niet geheel bij mij passen.
Helaas kon ik dat echter niet zien, want deze heftige nare gevoelens klopten nog steeds met wat ik had geleerd van de succesgoeroes
en collega-ondernemers:
Je moet er namelijk ook (geregeld) voor door een dal!
Daar ontvang je dan wel veel respect voor.
Er is een enorme waardering – adoratie zelfs – voor lijden en strijden om iets te bereiken.
Kijk om je heen; dit is echt diep verankerd in ons sociale systeem!
Je ontkomt er bijna niet aan.
Terugkijkend zette ik mezelf namelijk ook al klem vóór mijn ondernemerschap, toen ik nog in organisaties en bedrijven werkte.
Zo heb ik mezelf als jonge professional wel eens in problemen gebracht door heel stoer een te strakke deadline te beloven of een klus te accepteren die eigenlijk niet te doen was.
Uitgeput en met eczeem op mijn lijf bleef ik zelfs uitkramen ‘dat het de eindejaarsbonus en het applaus van collega’s en baas, helemaal waard waren.’
Dit was namelijk wat men daar deed en wat men daar zei en …wat ik als ambitieuze werker als ‘normaal’ oppikte. Ik paste me onbewust aan. Zo hoorde ik erbij en kon ik wat bereiken, maar van echte voldoening was geen sprake.
Feitelijk liep ik leeg.
De vraag rijst…
Is er werkelijk een dergelijke stress-route of (erger nog) lijdensweg nodig om betrokken te zijn, om de meest waardevolle bijdrage te leveren of een resultaat te boeken?
En is dat dan de beste manier om iets te bereiken?
Moet je zelf een zwaard van Damocles boven je hoofd hangen om succesvol te zijn?
Nee hoor, gelukkig niet. 😊
Vanuit Natural Advantage zien wij een compleet andere werkelijkheid.
Hoe het allemaal hoort en hoe het moet lopen, zijn veelal opgelegde standaarden.
Ideeën en uitspraken van anderen die we aannemen als waarheid.
Geïnjecteerde Idealen noemen wij ze hier bij Natural Advantage.
Je betrokkenheid, motivatie en inzet om iets te doen,
zijn juist optimaal en duurzaam aanwezig als je in je element bent.
Als je dat doet waar je van nature al in uitblinkt en van nature op je best bent.
Als je je Natuurlijke Voorsprong kent en benut.
Niet een perspectief op pijn, verlies, straf of andere nare gevolgen dat je aanjaagt, maar omdat er een innerlijk vuurtje brandt
en het vanzelfsprekend is dat je het werk wil verzetten, je wil inspannen of in actie wilt komen.
Dan kunnen bepaalde acties of taken nog wel eens spannend zijn,
maar veroorzaken geen schadelijke stress.
Als je geen ‘skin’ maar…
‘soul in the game’ hebt; iets doen met ziel, zaligheid en voldoening.
Niet omdat je gelooft en geregisseerd hebt dat iets moet,
maar omdat het vanzelf wil gebeuren.
Hét verschil tussen inspannen omdat het aan je ‘trekt’ en ploeteren op wilskracht.
Werken en leven vanuit die bron is een compleet ander spel.
Een spel met meer ontspanning, vertrouwen en voldoening.
En bovendien gebaseerd op aangeboren motivatie
die oneindig beschikbaar is.
Niet op wilskracht en doorbijten, wat echt zijn beperkingen heeft.
Bovendien eist het vroeg of laat een gezondheidstol.
Mentaal, fysiek of beiden.
Skin in the game, oftewel jezelf met een risico bedekken om in actie te komen, kan zeker werken en tot resultaat of een prestatie leiden.
Maar het is geen strategie die duurzaam en gezond is (tenzij dit bij hoge uitzondering uit je Natuurlijke Voorsprong blijkt).
Meer en meer levend vanuit mijn Natuurlijke Voorsprong, heb ik nauwelijks nog de behoefte en voelt het vooral onlogisch en onzinnig om mezelf onnodig onder druk te zetten.
Ik bereik juist veel meer, met meer gemak en met meer voldoening als ik handel vanuit mijn natuurlijke manier in plaats vanuit een standaard die ik ergens heb opgepikt.
Het helpt natuurlijk wel dat ik mijn Natuurlijke Voorsprong ken en daardoor steeds beter kan onderscheiden wat voor mij bedoeld is en wat een geïnjecteerd idee (van een ander) is.
Ik dacht dat ik mezelf al goed kende voordat ik inzicht had in mijn Natuurlijke Voorsprong.
Het heeft voor mij echter een wereld van verschil gemaakt.
Ik weet nu precies wat mijn voorwaarden zijn om duurzaam productief te zijn, me er goed bij te voelen en mijn meest optimale waarde of bijdrage te leveren.
En jij?
Heb jij ook overwegend soul in jouw game?
Dat het als vanzelf loopt in plaats van dat jij leegloopt?
Zo niet, dan wijzen Marloes en ik je graag de weg naar hoe jij vanzelf en van nature het meest bereikt met voldoening en plezier.
Want heel eerlijk; wat heeft het anders voor zin…?
Hartelijke groet, ook namens Marloes
Lianne
P.S. Overweeg je om samen met ons jouw Natuurlijke Voorsprong te ontdekken en te verkennen? Hier lees je hoe dat in zijn werk gaat.